member of

Γενική Απεργία Ι Τίποτα δεν πάει χαμένο…

Συγκέντρωση χιλιάδων συμπολιτών στο κέντρο της πόλης.

Συλλαλητήριο μαζί με τον συνάδελφο της δουλειάς,

συμπόρευση μαζί με τον σύντροφο του αγώνα.

Πόση ανακούφιση αυτά τα «συν» μπροστά από τις λέξεις…

Η ιδέα του «συνανήκειν» στην πιο όμορφη εκδοχή της.

Του «συνανήκειν» στις χαρές, αλλά και στις αγωνίες. Το μοίρασμα με τον διπλανό, τόσο του οράματος, όσο και της ματαίωσης. Όμως, το να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος απέναντι σε όλα αυτά, δεν είναι και λίγο. Οι ανθρώπινοι δεσμοί πάντοτε επένδυση, ίσως η σταθερότερη όλων.

Κόσμος χιλιάδες στο κέντρο της πολύβουης, ζωντανής και πάντα αισιόδοξης πόλης. Άνθρωποι πολλοί που βγήκαν με θάρρος στους δρόμους, με το κεφάλι ψηλά και την καρδιά, ακόμα, θερμή. Λαός σε πλήθος που δεν φοβήθηκε να χάσει τον μισθό της ημέρας, όσο λίγος κι αν έχει μείνει αυτός, που θέλησε να δώσει το «παρόν» του στην απεργία, όσο ακριβό κι αν του κόστισε αυτό.

Και ο ήλιος πάνω από την πόλη εκθαμβωτικός, σύμμαχος στην ελπίδα ότι αλληλέγγυοι θα τα καταφέρουμε. Και το χαμόγελο του φίλου στο πλάι μας φωτεινό, απόδειξη ότι όλοι μαζί θα αντέξουμε.

Πορεία στην Αθήνα σήμερα και τα αποθέματα ψυχής πολλά ακόμα για τον καθένα μέσα μας. Γιατί τίποτα δεν πάει χαμένο σ’ αυτήν τη μακριά ανηφόρα. Γιατί, η ζωή, ακόμα και στην πιο δύσκολη ώρα της, είναι ωραία. Αρκεί να τη ζει κανείς έντονα, δυναμικά και με πάθος, όχι αποτραβηγμένος στο περιθώριο, αλλά εκεί που βρίσκεται ο παλμός της…