Μετρ της αισιόδοξης ψυχολογίας ο πρώτος μουντιαλικός «εθνο-κόουτς»
Ο φοβερός Αλκέτας δεν είναι πια στη ζωή. Ο εθνικός προπονητής ποδοσφαίρου της προ-Ρεχάγκελ εποχής των ‘80s και ‘90s, αφήνει την κληρονομιά των πρώτων συμμετοχών της Εθνικής Ελλάδας ποδοσφαίρου σε euro το 1980, τότε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, στην Ιταλία και σε mudial –Παγκόσμιο Κύπελλο –το 1994 στις Η.Π.Α., παρά τα ευτράπελα που έχουν καταγραφεί κατά τη διάρκεια παραμονής του εθνικού αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος εκείνη την εποχή στην αμερικανική ήπειρο, όπου η Ελλάδα είχε στο ντεμπούτο της συντριβή από την Αργεντινή του μεγάλου και στη συνέχεια αποκλεισθέντα από τη διοργάνωση, Ντιέγκο Μαραντόνα.
Από τη συγκεκριμένη διοργάνωση είναι και το παρακάτω «θρυλικό» βιντεοσκοπημένο απόσπασμα, στο οποίο ο «ελληνο-αμερικάνος» Αλκέτας κατσαδιάζει με το απαράμιλλο στυλ του τους τότε διεθνείς άσσους, χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων και τον ανεπανάληπτο νεολογισμό του περί «προμενάδας με τη μπάλα» του Μαχλά, έκφραση εμπνευσμένη από τη λατινογενή λέξη “promenade”, που σημαίνει «χαλαρός περίπατος – βόλτα». Μεταγενέστερα, μάλιστα, η έκφραση Παναγούλια αποτέλεσε έμπνευση της παρέας του blog “los promenades”, στο οποίο ανάρτησε τα πρώτα του κείμενα στο διαδίκτυο κι ο γράφων.
«Παραδοθήκατε άνευ όρων», κριτικάρει τους παίκτες του ο Αλκέτας Παναγούλιας σε άλλο σημείο του σχεδόν τρίλεπτου φιλμ, κριτική που μοιάζει πολύ επίκαιρη και για την Ελλάδα του σήμερα, τις αδυναμίες της οποίες συχνά και με εμφανή αισθήματα αγάπης καυτηρίαζε ο εθνικός κόουτς. Κι ο ίδιος, πάντως, υπήρξε πάντα, σύμφωνα με σχετικές δημοσιογραφικές μαρτυρίες, ιδιαίτερα δεκτικός στην κριτική που κατά καιρούς ασκούταν στο πρόσωπό του, ενώ το κυριότερο χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του θεωρούνταν η… παθολογικής μορφής αισιοδοξία του, στοιχείο απολύτως απαραίτητο και για την αντιμετώπιση της σημερινής δύσκολης συγκυρία που διέρχεται η ελληνική κοινωνία.