Πολιτικοί γείτονες και φίλοι ή πόλοι νέου πολιτικού φορέα;
Μετά τη συμμετοχή των ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση τρικομματικής συνεργασίας, μόνο λίγα δεν είναι τα στελέχη των δύο κομμάτων που θεωρούν ότι οι κοινές ιδεολογικές ρίζες πρέπει να οδηγήσουν νωρίτερα ή αργότερα σε ευρύτερη πολιτική συνεργασία. «Αγκάθι» σε μια τέτοια πορεία αποτελεί η διαφορετική πολιτική τροχιά των δύο κομμάτων. Το ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία του έχουν υποστεί τις συνέπειες της μακροχρόνιας φθοράς και της διετούς και πλέον μνημονιακής διακυβέρνησης, ενώ η Δημοκρατική Αριστερά αποτελεί έναν και νέο και άφθαρτο κεντροαριστερό σχηματισμό, που δεν αποκλείεται πάντως κι εκείνη σύντομα να βρεθεί αντιμέτωπη με τον επικριτικό λόγο των πολιτών, λόγω της στήριξης των ασκούμενων κυβερνητικών πολιτικών λιτότητας.
Το «Ν» απευθύνθηκε σε Βουλευτές και στελέχη της ΔΗΜΑΡ, προκειμένου να εκφράσουν τις σκέψεις και απόψεις τους για την πορεία της σχέσης των δύο κομμάτων:
Γρηγόρης Ψαριανός, Βουλευτής Β΄ Αθήνας
Ο κ. Ψαριανός απαντώντας στο αν υπάρχει κίνδυνος αφομοίωσης του ενός κόμματος από το άλλο υπογραμμίζει: «Υπάρχει άμεση ανάγκη να σωθεί η χώρα. Εντός της Ευρώπης και της ευρωζώνης. Δεν υπάρχει κίνδυνος αφομοίωσης ενός κόμματος από άλλο, αλλά ανάγκη σύγκλισης απόψεων με στόχο μια προοδευτική διακυβέρνηση. Οι προτεραιότητες αφορούν την χώρα και όχι τα κόμματα». Ενώ αναφερόμενος στο κατά πόσο θα καταγραφεί πορεία σύγκλισης ή απόκλισης των δύο πολιτικών σχηματισμών μέσα στο χρόνο τονίζει: «Η Δημοκρατική Αριστερά έχει τοποθετηθεί από την ημέρα της ίδρυσής της , δια στόματος Φώτη Κουβέλη και όλων μας, υπέρ της ανασύνταξης και ανασυγκρότησης του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, μιας ισχυρής κεντροαριστεράς, όχι τύπου ΠΑΣΟΚ, αλλά μιας συμπόρευσης αριστερών, προοδευτικών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων στις οποίες και τμήματα του παλιού ΠΑΣΟΚ, του παλιού Συνασπισμού και της πολιτικής οικολογίας χωράνε. Δεν χωράει μια νεοφιλελεύθερη «σοσιαλδημοκρατία», αριστερισμοί , δογματισμοί, ιδεοληψίες και λαϊκοδημοκρατικά φληναφήματα. Θέλουμε μια ευρωπαϊκή δημοκρατική αριστερά στις πράξεις και όχι στα λόγια».
Οδυσσέας Βουδούρης, Βουλευτής Β΄ Αθήνας
Η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ απευθύνονται σε πολιτικούς χώρους με κοινά χαρακτηριστικά, παρόλα αυτά τα δύο κόμματα είναι διακριτά και, σε βασικά σημεία, αντίθετα.
Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα με πλούσια ιστορία και θλιβερό παρόν. Έχει απολέσει την πολιτική του ταυτότητα και έχει εξελιχθεί σε έναν πελατειακό μηχανισμό εξουσίας. Ως κόμμα διαχείρισης, απέτυχε πρόσφατα να προχωρήσει στις απαιτούμενες εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις (δεν μιλάω για μεταρρυθμίσεις με κοινωνικό αριστερό περιεχόμενο) και οδήγησε την Ελλάδα στο αδιέξοδο του δεύτερου Μνημονίου (εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, απορρύθμιση τομέα εργασίας, συρρίκνωση κοινωνικού κράτους). Είναι ένα κόμμα που αδυνατεί να προχωρήσει σε ανανέωση και όπου συντελείται ηλικιακή ανανέωση αυτή επικυρώνει την πολιτική ανακύκλωση.
Η ΔΗΜΑΡ είναι ένα νέο κόμμα που φιλοδοξεί να υλοποιήσει μια διαχρονική διεκδίκηση: να αναλάβει η Αριστερά ευθύνες διακυβέρνησης.
Συνεπώς οι σχέσεις ανάμεσα στα δυο κόμματα, για την προσεχή περίοδο τουλάχιστον, και όσο το ΠΑΣΟΚ δεν κάνει ούτε πολιτικό επαναπροσδιορισμό, ούτε, κυρίως, πολιτική ανανέωση της ηγεσίας του, θα προσδιορίζονται με δυο προτάσεις:
- ζύμωση στην κοινωνική βάση,
- διακριτές πορείες των κομμάτων.
Νίκη Φούντα, Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας
«Λίγους μήνες πριν ελάχιστοι θα μπορούσαν να φανταστούν αυτό το μοντέλο τρικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας. Οι σχέσεις μεταξύ των κομμάτων είναι δυναμικές καταστάσεις και πλέον, πιο ρευστές από ποτέ. Η ιστορική κοινωνικοοικονομική αναγκαιότητα αποφάσισε προς αυτή την κατεύθυνση.
Οι πορείες του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν χρειάζεται να είναι ασύμπτωτες, μπορούν να γίνουν παράλληλες. Να συμβαδίζουν με γνώμονα το κοινό καλό, χωρίς αναγκαστικά να τέμνονται ή να συμπίπτουν. Όσο η ιδεολογία παραμένει καθαρή, δεν υπάρχει κίνδυνος αφομοίωσης. Η ιδεολογική καθαρότητα αποτελεί αναγκαιότητα για την διατήρηση του χαρακτήρα , αλλά και της συμβολής του κάθε συνεργαζόμενου στο σύνολο. Άλλωστε, το ότι μια πολιτική μπορεί να αποβεί καταστροφική όταν δεν χαρακτηρίζεται από ιδεολογική καθαρότητα, είναι μια συνθήκη που βίωσε το ίδιο το ΠΑΣΟΚ τόσο πρόσφατα. Πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος. Μέσα σε μια συνεργασία οι συμβατότητες και οι ταυτίσεις απόψεων ίσως να φαντάζουν με πορεία σύγκλισης, ενώ τυχούσες διαφωνίες να μεταφράζονται σε απόκλιση. Σε ένα τόσο δύσκολο δρόμο θα υπάρξουν και των δύο ειδών οι συσχετισμοί. Η ίδια η πολιτική ζωή απέδειξε πως σε τέτοιες ιστορικές στιγμές δεν γίνεται να υπάρχει μόνο άσπρο ή μαύρο».
Κατερίνα Επιτροπάκη, Μέλος Κεντρικής Επιτροπής
Η ΔΗΜ.ΑΡ συμμετέχει στην τρικομματική κυβέρνηση εθνικού σκοπού ως αυτόνομη οντότητα, με τα δικά της χαρακτηριστικά. Είναι φυσικό και για τα τρία κόμματα να προβαίνουν στους αναγκαίους συμβιβασμούς για την εύρυθμη λειτουργία του σχήματος και κυρίως για την εξυπηρέτηση του μείζονα στόχου της αποφυγής της χρεωκοπίας και της παραμονή στην ευρωζώνη. Οι όποιες συνεννοήσεις δεν σημαίνουν σε καμιά περίπτωση ταυτίσεις και αφομοιώσεις. Έχουμε, αυτοπροσδιοριστεί ως μεταρρυθμιστική αριστερά, χώρο που παρατηρείται το πολιτικό κενό στη χώρα μας. Το ΠΑΣΟΚ, δέσμιο ενός κακώς εννοούμενου κυβερνητισμού και αιχμάλωτο του βαθέως εαυτού του, δεν μπόρεσε να παίξει αυτό το ρόλο. Εναπόκειται λοιπόν στη ΔΗΜΑΡ να αποτελέσει τον τρίτο πόλο των ευρύτερων σοσιαλδημοκρατικών, μεταρρυθμιστικών και οικολογικών δυνάμεων. Ο διάλογος είναι θεμιτός και αναγκαίος, αλλά η όποια σύγκλιση στη συγκυρία σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να μεταφράζεται ενιαιοποίηση.