Το ταξίδι μας στα ελληνικά νησιά αλλά και η αγάπη μας για αυτά της άγονης γραμμής μας οδηγούν στο νοτιοανατολικότερο άκρο της Ευρώπης, το Καστελόριζο.
Η Μεγίστη, όπως είναι το επίσημο όνομα του νησιού, ανήκει στα Δωδεκάνησα και απέχει μόλις 1,25 ναυτικά μίλια από τις τουρκικές ακτές. Το όνομα (Μεγίστη) το πήρε, λόγω του ότι είναι το μεγαλύτερο από ένα σύμπλεγμα δεκατεσσάρων μικρών νησιών με πιο διάσημο τη Ρω. Βέβαια οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε το νησί ως Καστελλόριζο. Η ονομασία αυτή είναι δυτικής προέλευσης και σημαίνει κόκκινο φρούριο.
Ξετυλίγοντας το κουβάρι του χρόνου συναντάμε το Καστελόριζο από τα πανάρχαια χρόνια της νεολιθικής και μεσομινωϊκής εποχής. Το νησί είχε δικό του πολιτισμό, αν κρίνει κανείς από αρχαία ευρήματα, επιγραφές, τάφους, τείχη καθώς και ερείπια του ναού του Απόλλωνος. Ένας θρύλος αποδίδει το όνομα του νησιού στον πρώτο οικιστή που λεγόταν Μεγιστέας, όμως μάλλον οφείλεται στο ότι ξεχωρίζει σε μέγεθος από τις γύρω βραχονησίδες.
Πρώτοι κάτοικοι της ήταν οι Δωριείς που είχαν κατοικίσει στη Ρόδο με την οποία συνδέονταν πολιτικά και διοικητικά, και αργότερα υποχρεώθηκε να συμμαχήσει με τους Αθηναίους, προκειμένου να τους βοηθήσει στους αγώνες εναντίον των Περσών. Στα χρόνια της ροδιακής ακμής, από τα μέσα του 4ου αι. π.χ., οι Μεγιστείς τέθηκαν υπό τον έλεγχο των Ροδίων. Έκτοτε το νησί γνωρίζει πολλούς κατακτητές (Αιγύπτιους, Ισπανούς, Βενετούς, Οθωμανούς κλπ).
Στο διάστημα του 20ού αιώνα, ο ναυτικός εμπορικός στόλος του Καστελόριζου βρισκόταν στη μεγάλη του άνθηση και το μικρό νησί στη μεγαλύτερή του ακμή. Το Καστελόριζο αριθμούσε τότε περί τους 12-14 χιλιάδες κατοίκους. Η Μεγίστη υποτάσσεται δίχως αντίσταση στο Τουρκικό ζυγό πληρώνοντας μόνο ένα ετήσιο φόρο (μακτού) και κατορθώνει να διατηρήσει τα προνόμια της θρησκείας, της γλώσσας και τις εθνικές της παραδόσεις και ο εμπορικός στόλος της παίρνει περίβλεπτη θέση ανάμεσα στην εμπορική Δωδεκανησιακή ναυτιλία. Το 1659 το κυριεύουν οι Βενετοί, το ξαναπαίρνουν όμως πίσω πάλι οι Τούρκοι για να το απελευθερώσει τον Ιούλιο του 1788 ο Λάμπρος Κατσώνης.
Περνώντας από το παρελθόν στο σήμερα, βρίσκουμε ένα αναπτυσσόμενο τουριστικό θέρετρο. Αφορμή για αυτό στάθηκε η βραβευμένη με Όσκαρ ταινία Mediterraneo, σκηνές της οποίας γυρίστηκαν στο νησί. Έτσι, το Καστελόριζο απέκτησε μεγάλη φήμη. Μάλιστα είναι ιδιαίτερα δημοφιλής προορισμός στους Ιταλούς.
Με μια πρώτη ματιά θα νομίζετε ότι αυτό το μέρος ήταν πάντα όπως είναι σήμερα, αλλά θα σας προκαλέσει έκπληξη, όταν ανακαλύψετε την ιδιαίτερη ομορφιά του.
Ξεκινήστε λοιπόν την περιήγηση σας στο νησί από τις παραλίες του. Κολύμπι μπορείτε να απολαύσετε στο Φάρο, στον κάβο, όπου υπάρχει σκάλα για το κατέβασμα, και στις Πλάκες. Επίσης, στο Μανδράκι υπάρχει μικρή παραλία με αμμουδιά. Στα γύρω νησάκια θα ανακαλύψετε δυο ωραίες αγκαλιές για κολύμπι, τον Άγιο Γεώργιο και τη Στρογγυλή. Οι πιο τολμηροί δοκιμάστε τα κρυστάλλινα νερά μέσα στο Γαλάζιο Σπήλαιο ή Φώκιαλη, όπου μπορείτε να φτάσετε με εκδρομικό σκάφος.
Αφού απολαύσετε τα γαλάζια νερά και ενώ κάνετε μια στάση να φάτε ένα κομμάτι παραδοσιακής ρεβυθόπιτας αρχίστε την εξερεύνηση.
Το νησί προσφέρετε για οικολογικές διαδρομές, για περιπάτους και έχει επίσης να επιδείξει αρκετά αξιοθέατα τα οποία δεν πρέπει να παραλείψεις.
Στη δυτική πλευρά του Καστελλόριζου βρίσκεται το σημαντικότερο και αρχαιότερο μνημείο του νησιού, το Παλιόκαστρο. Το μνημείο αυτό παραμένει αναλλοίωτο από τα Βυζαντινά Χρόνια. Δεν έχει υποστεί καμιά επέμβαση. Από δω ξεκίνησε ουσιαστικά η ζωή του νησιού. Σημαντικό επίσης, είναι και το κάστρο των Ιπποτών. Χρονολογείται από τον 14ο αιώνα και έδωσε στο νησί το μεταγενέστερο όνομα, δεδομένου ότι είχε χτιστεί με κόκκινες πέτρες (εξ ου και το όνομα Καστέλο Ρόσο έγινε Καστελόριζο) . Υπάρχουν επίσης κάποια αρχαία ερείπια εδώ, καθώς και τα ερείπια ενός τουρκικού λουτρού.
Ολοκληρώνουμε τα κάστρα του νησιού με το Κάστρο του Λιμανιού στο βομβαρδισμένο λόφο, το οποίο χτίστηκε από τους Ιωαννίτες Ιππότες το 14ο αιώνα πάνω στα ερείπια του αρχαίου. Το κάστρο κατέστρεψε ο Λάμπρος Κατσώνης το 1788, σε μια επίθεση κατά των Τούρκων και τους ανάγκασε να φύγουν ελευθερώνοντας έτσι το νησί. Σώζονται τμήματα από το εξωτερικό τείχος και από τρεις πύργους. Δίπλα είναι τα ερείπια από τουρκικό χαμάμ και ανεμόμυλος, αναστηλωμένος από το Υπουργείο Πολιτισμού το 1984.
Στην Μεγίστη υπάρχει επίσης αρχαιολογικό και λαογραφικό μουσείο που αξίζει να επισκεφθείτε, καθώς και μερικές εκκλησίες που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η εκκλησία του Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης είναι χτισμένη εν μέρει με υλικά από τον αρχαίο ναό του Απόλλωνα το 1835. Η εκκλησία του Αγ. Νικολάου χτίστηκε στην κορυφή του ναού.
Μην χάσετε την ευκαιρία να θαυμάσετε την περίφημη Γαλάζια Σπηλιά του Καστελλόριζου. Πρόκειται από τα σπανιότερα γεωλογικά φαινόμενα, γνωστή παγκόσμια και για τον πλούσιο σταλακτιτικό της στολισμό. Η σπηλιά αυτή είναι γνωστή και ως «Σπηλιά του Παραστά» ή «Φώκιαλη», από τις φώκιες που κατοικούν μέσα.
Για το τέλος κάντε μια βόλτα με το καϊκάκι στο μικρό νησάκι Ρω (γνωστό για την Κυρά της Ρω, τη μοναδική κάτοικο που, που για δεκαετίες φύλαγε το νησί και κάθε πρωί ύψωνε την ελληνική σημαία) αλλά και στο νησάκι Στρογγύλη. Εκεί, βρίσκεται ο ναυτικός φάρος για την πορεία των σκαφών. Μοναδικοί κάτοικοι του νησιού είναι οι φαροφύλακες.
Χρήσιμες πληροφορίες
ΔΗΜΟΣ : 22460 49269-49232
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ : 22460 49333
ΛΙΜΕΝΑΡΧΕΙΟ: 22460 49270
ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ: 2240 49267
