Το πηδάλιο
Το πηδάλιο τοποθετείται στο πρυμνιό μέρος του σκάφους και όσο πιο μακριά γίνεται από το κέντρο πλευστότητας αυτού, έτσι ώστε να εφαρμόζει τη μεγαλύτερη δυνατή ροπή περιστροφής της πρύμνης, με τη μικρότερη επενεργούσα επιφάνεια. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο ορισμός για την ερώτηση «τι είναι το τιμόνι σε ένα ιστιοπλοϊκό».
Σαφώς, μια πιο απλή εξήγηση είναι ότι με το πηδάλιο στρίβει το σκάφος!
Η διευκρίνιση που χρειάζεται εδώ αφορά στην λαγουδέρα και στην «ρόδα».
Στα μικρά ιστιοπλοϊκά, όταν στρέφουμε τη λαγουδέρα προς τη δεξιά πλευρά του σκάφους, η πλώρη πάει αριστερά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το πηδάλιο επενεργεί στο πρυμνιό μέρος του σκάφους, που περιστρέφεται κοντά στο μέσο του μήκους του.
Όταν στρέφουμε τη «ρόδα» προς τα δεξιά, το σκάφος στρίβει δεξιά. Αυτό οφείλεται στον τρόπο σύνδεσης του μηχανισμού πηδαλιουχίας.
Όλα τα πηδάλια σχεδιάζονται με τη μικρότερη δυνατόν επιφάνεια, για να ελαχιστοποιείται η αντίσταση τους στην κίνηση. Έτσι, η επιφάνεια ενός πηδαλίου σχετίζεται άμεσα με την ταχύτητα σχεδιασμού του σκάφους. Όσο ταχύτερα είναι τα σκάφη, τόσο μικρότερες επιφάνειες πηδαλίου έχουν.
Επίσης, η κάτοψη του πηδαλίου σχεδιάζεται σύμφωνα με την «υδροδυναμική», δηλαδή σε σχήμα συμμετρικού φτερού αεροπλάνου, και αυτό για να έχει την ελάχιστη αντίσταση στην κίνηση του σκάφους στο νερό.
Σημειωτέον, ότι ο άξονας του πηδαλίου πρέπει να είναι κατασκευασμένος από ανθεκτικό υλικό, γιατί σε αντίθετη περίπτωση προκαλείται με την πάροδο του χρόνου ηλεκτρόλυση και αυτό σημαίνει… αντικατάσταση. Οι περισσότεροι κατασκευαστές σήμερα χρησιμοποιούν συνήθως ανοξείδωτο χάλυβα θαλάσσης τύπου 316L επειδή έχει μεγάλη διάρκεια «ζωής».
Τέλος, κάθε ιστιοπλοϊκό πρέπει να διαθέτει εφεδρικό πηδάλιο, που μπορεί να τοποθετηθεί εύκολα (σε λιγότερο από ένα λεπτό) εν πλω και σε άσχημες συνθήκες, για την αποφυγή περαιτέρω ζημιών.
