Η Μεσόγειος εκπέμπει Σ.Ο.Σ
Άμεσα κινδυνεύει η πανίδα και η χλωρίδα της Μεσογείου, που είναι από τις πλουσιότερες στον κόσμο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που δημοσιεύθηκαν στο ηλεκτρονικό περιοδικό Plos One.
Η βιοποικιλότητα της Μεσογείου, απειλείται εξαιτίας της επιδείνωσης του φυσικού περιβάλλοντος, την υπεραλιεία και την αύξηση των ειδών που διεισδύουν στο οικοσύστημα της Μεσογείου, προερχόμενα από άλλα οικοσυστήματα, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.
Η Μεσόγειος είναι μία από τις πλέον μελετημένες θάλασσες στον κόσμο. Ωστόσο, τη στιγμή που «οι προηγούμενες εκτιμήσεις έκαναν λόγο για την ύπαρξη 8.000-12.000 ειδών», η νέα απογραφή της θαλάσσιας ζωής, που περιλαμβάνει μελέτες εκατοντάδων επιστημόνων, καταγράφει πλέον 17.000 είδη, ενώ υπάρχουν και πολλά ακόμη είδη που μένουν να καταγραφούν, σύμφωνα με την έκθεση του περιοδικού.Παράλληλα όμως, η ανθρώπινη δραστηριότητα στη Μεσόγειο είναι αναλογικά πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι στις άλλες θάλασσες του κόσμου. Η εξήγηση βρίσκεται στην ιστορία της περιοχής, που κατοικείται
εδώ και χιλιετίες και στη γεωγραφία της (κλειστή θάλασσα).
Τα θαλάσσια θηλαστικά, όπως οι φάλαινες και τα δελφίνια, έχουν ήδη πληρώσει ένα βαρύ τίμημα, ενώ ορισμένα είδη, όπως η φώκια μονάχους-μονάχους, έχουν σχεδόν εξαφανισθεί.
Στη λίστα των απειλών σημαντικότερη είναι η επιδείνωση του φυσικού περιβάλλοντος, εξαιτίας της ανάπτυξης των ακτών και της ρύπανσης. Η εξαντλητική αλιεία είναι η δεύτερη απειλή της βιοποικιλότητας και αναμένεται να αυξηθεί κατά τα επόμενα δέκα χρόνια, σύμφωνα με την έκθεση.
Η ιδιαιτερότητα της Μεσογείου συνίσταται στην παρουσία σημαντικού αριθμού ειδών που έχουν εισβάλει από άλλα οικοσυστήματα, γεγονός που αποτελεί σημαντικό παράγοντα, ο οποίος θα συνεχίσει να μεταβάλλει την βιοποικιλότητα.
Προερχόμενα από άλλες θάλασσες τα είδη αυτά, που ανέρχονται σε 600, αποτελούν το 4% του συνόλου των καταγραφέντων ειδών. Τα εξωγενή αυτά είδη, ο αριθμός των οποίων έχει αυξηθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν μεταφερθεί στη Μεσόγειο με πλοία, με το νερό που χρησιμοποιείται ως έρμα, μέσω της διώρυγας του Σουέζ, αλλά και των Στενών του Γιβραλτάρ.
Η έκθεση αναφέρεται στην διάδοση της Mnemiopsis Leidyi (της αμερικανικής μέδουσας) στην περιοχή από το Ισραήλ μέχρι την Ισπανία το 2009, η οποία προκάλεσε μεγάλη ανησυχία εξαιτίας των συνεπειών της στο οικοσύστημα και τις ζώνες αλιείας.
Διάφορα είδη, όπως το στρείδι και μύδι από την Ιαπωνία, έχουν εισαχθεί στη Μεσόγειο μέσω της καλλιέργειάς τους. «Οι καλλιέργειες στρειδιών έχουν μεταβληθεί σε πύλες εισαγωγής σειράς ειδών φυκιών στις παράκτιες ζώνες», σύμφωνα με τους ειδικούς.
Το φαινόμενο αυτό αναμένεται να εντείνει και η άνοδος της θερμοκρασίας. Επιπροσθέτως, η Μεσόγειος με την άνοδο της θερμοκρασίας της, θα προσελκύσει νέα τροπικά είδη και οι πληθυσμοί της, που είναι ήδη παρόντες, θα μεταναστεύσουν προς νέες ζώνες, οι οποίες προς το παρόν δεν ευνοούν την παρουσία τους, αναφέρεται στην έκθεση, η οποία περιγράφει ένα φαινόμενο «εκτροπισμού» της Μεσογείου, γεγονός που αποτελεί χωρίς αμφιβολία μία απειλή για την βιοποικιλότητα, αλλά επίσης και πηγή πλούτου για ορισμένες ζώνες, γράφουν οι ειδικοί.
Γενικά, η εγκατάσταση εξωγενών ειδών από τις τροπικές περιοχές στη Μεσόγειο θα μπορούσε να οδηγήσει στην απώλεια του ιδιαίτερου χαρακτήρα των μεσογειακών ειδών επιμέρους οικοσυστημάτων, προειδοποιούν οι ειδικοί, αναφέροντας ότι είναι αναγκαία η πραγματοποίηση εκτεταμένης ανάλυσης για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας της Μεσογείου, προσθέτοντας τέλος ότι η θάλασσα αυτή μπορεί να αποτελέσει «υπόδειγμα για τους ωκεανούς του κόσμου».