«Από τα βασανιστήρια (που έγιναν) στο πραξικόπημα (που δεν έγινε): Το σύστημα της καταστολής», ρεπορτάζ της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου.
«Γη και ύδωρ στους τραπεζίτες», ρεπορτάζ τουΑυγουστίνου Ζενάκου.
«Βία και αυταρχισμός στον ιδιωτικό τομέα», ρεπορτάζ του Αδάμ Γιαννίκου.
Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: «Η αστυνομική ηγεσία δεν καλύπτει τα φαινόμενα βίας», συνέντευξηστονΠιτσιρίκο καιστονΛευτέρη Χαραλαμπόπουλο.
«Τι πρέπει να κάνουμε;», άρθρο της Σοφίας Σακοράφα.
«Τέλος στη μετεκλογική αναμονή», άρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη.
«Οι μικροαστοί και η άνοδος της ακροδεξιάς», ρεπορτάζ του Παναγιώτη Φραντζή.
«Λιστολαγνεία», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου.
«Το κοινό σύνδρομο Ομπάμα-Ρόμνεϊ», προεκλογική ανάλυση του Άρη Χατζηστεφάνου.
«Τα θολά νερά των επιχειρήσεων Αλαφούζου – Μέρος Γ’», ρεπορτάζ του SPY – Jungle Report.
Οι στήλες του UNFOLLOW:
«Τεχνηέντως» του Αυγουστίνου Ζενάκου, «Θραύσματα εποχής» του Νικόλα Σεβαστάκη, «Lapsus Calami» της Έφης Γιαννοπούλου, «Μεσαιωνικά» του Θεόφιλου Τραμπούλη,«Αυθάδειες» της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου, «Στοιχήματα» του Γιάννη Η. Χάρη, «Ανάβαλε για λίγο το θάνατό σου» του Old Boy, «Ερωτοπραξίες» του George Le Nonce, «Κομμενταρήσιοι» του Αδάμ Γιαννίκου, «Κοσμικά» του Άρη Χατζηστεφάνου, «Ελληνοφρένεια» του Θύμιου Καλαμούκη, «Jungle Report» του SPY, «Δώστε μας πίσω τη χώρα μας» του Πιτσιρίκου, «Αδέσποτη» του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου, «Πρακτικά» του Παναγιώτη Φραντζή
Τα θέματα του UNFOLLOW 11, αναλυτικά:
«Τι πρέπει να κάνουμε;», άρθρο της Σοφίας Σακοράφα. «Μια συλλογική φαντασίωση πλανιέται πάνω από την Ελλάδα. Μια φαντασίωση που μας βολεύει, γιατί δεν μας ξεβολεύει. Ότι δήθεν το σάπιο πολιτικό κατεστημένο σαν ώριμο φρούτο, σε κάποια εκλογική μάχη –σύντομα ή λιγάκι αργότερα– θα πέσει και η εκλογική πολιτική βούληση του λαού μας θα ανοίξει το δρόμο για μια λαϊκή κυβέρνηση ή αλλιώς μια συγκυβέρνηση με το λαό. Η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξεφύγουν από αυτή τη φαντασίωση.»
«Τα ΜΜΕ της νέας εποχής: Το ποντίκι που τρυπώνει», άρθρο του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου. «Το κενό της πολιτικής στήριξης της ανερχόμενης Αριστεράς σχεδιάζουν να καλύψουν όχι μία αλλά δύο νέες εφημερίδες. Την ίδια στιγμή, το επόμενο βήμα στα ΜΜΕ –όταν δεν θα είναι πια κυβέρνηση– αναζητεί και η Δεξιά. Το μνημόνιο, κοντά στα άλλα, αλλάζει και τον χάρτη των ΜΜΕ.»
«Τέλος στη μετεκλογική αναμονή», άρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη. «Μια νέα Ελλάδα, όπου όλες οι κοινωνικές υπηρεσίες, από νοσοκομεία μέχρι πανεπιστήμια, θα είναι ιδιωτικές και απροσπέλαστες στον εργαζόμενο, οικοδομείται εξαιτίας της κυβερνητικής υποτέλειας προς το εξωτερικό, που εναλλάσσεται με επίδειξη πυγμής στο εσωτερικό. Στον αντίποδα, νέες δυναμικές διαδηλώσεις και απεργίες σήμαναν επιτέλους το τέλος της μετεκλογικής περιόδου αναμονής…»
«Γερμανικό “θαύμα” και σύγχρονη δουλοπαροικία», άρθρο του Άρη Μακρή. «Ακρογωνιαίος λίθος του νέου γερμανικού οικονομικού “θαύματος” είναι η αυξανόμενη κοινωνική ανισότητα και φτώχεια, η επέκταση των μορφών επισφαλούς και “μαύρης” εργασίας και η συνεχιζόμενη συμπίεση των μισθών.»
Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: «Η αστυνομική ηγεσία δεν καλύπτει τα φαινόμενα βίας», συνέντευξη στον Πιτσιρίκο και στον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο. Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη δεν δέχεται ότι η αστυνομία κάνει βασανιστήρια, πιστεύει ότι το υψηλό ποσοστό ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής στην ΕΛ.ΑΣ. οφείλεται στην ανάγκη τους να βρουν «πολιτική θαλπωρή», και ψηφίζει τα νέα μέτρα –που τα έχει διαβάσει– επειδή «οδηγούν την Ελλάδα στην οριστική έξοδο από την κρίση».
«Το κοινό σύνδρομο Ομπάμα-Ρόμνεϊ», προεκλογική ανάλυση του Άρη Χατζηστεφάνου. «Οι αμερικανικές εκλογές θυμίζουν το ανέκδοτο με το άσπρο και το μαύρο πρόβατο: Ο Ρόμνεϊ θα τσακίσει τους φτωχούς, θα διαλύσει τα τελευταία ψήγματα κράτους πρόνοιας και θα κλιμακώσει τις αμερικανικές επιθέσεις στο εξωτερικό. Και ο Ομπάμα τι θα κάνει; Ακριβώς τα ίδια.»
«Γη και ύδωρ στους τραπεζίτες», ρεπορτάζ του Αυγουστίνου Ζενάκου. «Σε βαρέλι δίχως πάτο έχει αναδειχθεί το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, στο οποίο έχουν δοθεί ήδη χρήματα ισοδύναμα με τα 2/3 του χρέους της Ελλάδας. Στη συνέχεια, μέσα από αλλεπάλληλες συγχωνεύσεις, το σχέδιο κυβέρνησης-τρόικας είναι να προκύψουν τρεις ή τέσσερις ιδιωτικές υπερ-τράπεζες. Ποιοι κερδίζουν; Οι γνωστοί: Λάτσης, Σάλλας, Κωστόπουλος…»
«Ιδιωτικές τράπεζες με δημόσια χρήματα», άρθρο της Αθηνάς Ορεινού. «Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό: στις 27 χώρες της ΕΕ το ποσό που δεσμεύτηκε για τις τράπεζες από το 2008 έως το 2011 ήταν 4,5 τρισ. ευρώ, μέγεθος που αντιστοιχεί στο 37% του συνολικού ΑΕΠ τους.»
«Λιστολαγνεία», ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου. «Λίστας κάτοχοι. Λίστας Κυνηγοί. Λίστας πολέμιοι. Λίστας λάγνοι. Κοινώς, της λίστας το ανάγνωσμα, από τους επώνυμους ως τους… διαγραφέντες.»
«Τα θολά νερά των επιχειρήσεων Αλαφούζου – Μέρος Γ’», ρεπορτάζ του SPY – Jungle Report. «Μετά την αλλαγή της κυβέρνησης στη Ρουμανία, ο Γιάννης Αλαφούζος κινδύνεψε όχι μόνο με μεγάλο οικονομικό πλήγμα αλλά και με ποινική δίωξη για απάτη. Η σωτηρία βρέθηκε στο πρόσωπο του στρατηγού Γρυλλάκη, κατηγορουμένου τότε για το σκάνδαλο των υποκλοπών…»
«Από τα βασανιστήρια (που έγιναν) στο πραξικόπημα (που δεν έγινε): Το σύστημα της καταστολής – Μέρος Α’», ρεπορτάζ της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου. «Από την ακραία αστυνομική βία ως τις διαρκείς απειλές για «εκτροπή», η αυταρχική καταστολή του κράτους δεν είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς τυχαίων περιστατικών αλλά η απάντηση στην κοινωνική αναταραχή, η σκληρή έκφραση του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης.»
«Οι μικροαστοί και η άνοδος της ακροδεξιάς», ρεπορτάζ του Παναγιώτη Φραντζή. «Πρόσφατη δημοσκόπηση δείχνει τη Χρυσή Αυγή να ενισχύεται κυρίως στα ημιαστικά κέντρα, σε στρώματα με χαμηλή μόρφωση και στο μη ενεργό πληθυσμό, να διατηρεί ωστόσο υψηλά ποσοστά αποδοχής στην παραδοσιακή μικροαστική τάξη, στους νέους φτωχούς και ανέργους, αλλά και ισχυρό έρεισμα στην Αστυνομία – «κατ’ εξοχήν κόμμα της κρίσης». Καλωσήρθατε στη νέα κανονικότητα.»
«Βία και αυταρχισμός στον ιδιωτικό τομέα – Μέρος Α’», ρεπορτάζ του Αδάμ Γιαννίκου. «Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα –ειδικά των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων– βρέθηκαν σε κρίση πολύ πριν λάβουν τη χαριστική βολή των μνημονίων. Τα μνημόνια όμως τους άφησαν εντελώς στο έλεος των εργοδοτών, οι οποίοι τους απαξιώνουν, τους απειλούν, τους απαγορεύουν τη διαμαρτυρία –πόσο μάλλον την απεργία!– και τους καθοδηγούν ακόμη και πώς θα ψηφίσουν…»
Στο UNFOLLOW 11 διαβάστε ακόμη:
«Γκαζόζα», διήγημα της Βάσιας Τζανακάρη
«Ένα λευκό πανό λικνιζόταν σε αυταρχικό γαλάζιο», ποίημα της Ευτυχίας Παναγιώτου
«Πρόχειρο». Γράφουν: Ηρακλής Αδύρης, Αυγουστίνος Ζενάκος, Ροντιόν Ρομάνοβιτς, Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος. Φωτογραφία: @koulidou (Twitter). Σχέδια: Ντίνος Διμολάς
«Ανακόλουθα». Γράφουν: Έφη Γιαννοπούλου, Old Boy, Θεόφιλος Τραμπούλης. Σχέδια: Ντίνος Διμολάς
UNFOLLOW Δεν ακολουθείς. Διαβάζεις.
«Γκαζόζα», διήγημα της Βάσιας Τζανακάρη
«Ένα λευκό πανό λικνιζόταν σε αυταρχικό γαλάζιο», ποίημα της Ευτυχίας Παναγιώτου
«Πρόχειρο». Γράφουν: Ηρακλής Αδύρης, Αυγουστίνος Ζενάκος, Ροντιόν Ρομάνοβιτς, Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος. Φωτογραφία: @koulidou (Twitter). Σχέδια: Ντίνος Διμολάς
«Ανακόλουθα». Γράφουν: Έφη Γιαννοπούλου, Old Boy, Θεόφιλος Τραμπούλης. Σχέδια: Ντίνος Διμολάς
UNFOLLOW Δεν ακολουθείς. Διαβάζεις.
