Με αφορμή την ερώτηση: «Τι γίνεται με την ενισχυτική διδασκαλία», η οποία κατατέθηκε στη Βουλή και δημοσιεύτηκε χθες στο neolaia.gr, διαπιστώνει κανείς ότι η έννοια του «μετέχειν» σε μια ευνομούμενη και δημοκρατική πολιτεία χάνει πλέον το κυριολεκτικό νόημά της. Εν έτει 2012, η Ελλάδα, αφού έζησε τον δικό της μύθο (!), θα ζήσει τώρα και τον δικό της μεσαίωνα…
Το πρόγραμμα ενισχυτικής διδασκαλίας στην εκπαίδευση, που χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ και κοστολογείται με τον προϋπολογισμό των 188 εκατομμυρίων ευρώ, καταδεικνύει την πρόθεση των κυβερνώντων, εντός Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης, γύρω από το μοντέλο της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής διαχείρισης, το οποίο επιδιώκουν στο εξής να εφαρμόσουν.
Οι μεν εκπαιδευτικοί που θα απασχολούνται στο επιχειρησιακό πρόγραμμα της ενισχυτικής διδασκαλίας θα προσλαμβάνονται με 5μηνη σύμβαση και θα αμείβονται με 25 ευρώ ανά μέρα! Η σχέση εργασίας τους θα ορίζεται ως «προσφορά» του εργοδότη προς τον «ωφελούμενο» υπάλληλο, ο οποίος πρέπει να είναι και «ευγνώμων» που, ευκαιριακά έστω, «εργάζεται». Οι δε μαθητές θα δέχονται την ενισχυτική διδασκαλία υπό τη μορφή μιας ακαθορίστου διάρκειας και αξιοπιστίας «ελεημοσύνης», η οποία θα είναι αποκομμένη από τη φιλοσοφία του δημόσιου σχολείου.
Τέτοια θέματα δεν πρέπει πια να μας προκαλούν έκπληξη…
Ο δημόσιος χαρακτήρας των κοινωνικών παροχών στη χώρα μας καταλύεται πλέον με τρόπο απροκάλυπτο. Οι δομές του κοινωνικού κράτους, ύστερα από κοπιώδεις αγώνες για τη στερέωσή τους, γκρεμίζονται με ρυθμό ανοικτίρμονα. Στους τομείς της υγείας, της εργασίας και της παιδείας, τα δικαιώματα των πολιτών ισοπεδώνονται και το αίσθημα της ανασφάλειας και της προσωρινότητας εμφωλεύει παντού.
Στο όνομα των μνημονίων, τα δημόσια αγαθά μετατρέπονται σε προϊόντα διαπραγμάτευσης με την καλή πίστη που θα επιδείξουν Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Φιλανθρωπικά Ιδρύματα και Χορηγοί. Εκεί που το θεσμικό κράτος απουσιάζει, το σύνολο του λαού «ευνοεί» η ιδιωτική πρωτοβουλία, όποτε και με όποιο συμφέρον θέλει αυτή να λειτουργήσει.
Εντός αυτής της λογικής, που μας γυρίζει πίσω σε χρόνια Κατοχής, Πολέμων και Εθνικής Καταστροφής, ο κάθε αδύναμος πολίτης καλείται απλά να σταθεί «τυχερός», εάν και εφόσον «ευαγείς φορείς» οργανώσουν συσσίτια, εμβολιασμούς και ενισχυτικές διδασκαλίες για τα παιδιά του…