Οι χειρισμοί Βενιζέλου στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του για την ψήφιση ή μη των νέων μέτρων, χωρίς προηγουμένως να έχει παρουσιαστεί το πλήρες πακέτο στους Βουλευτές, κι η απαίτησή του για λήψη «λευκής επιταγής» διαχείρισης του κρίσιμου ζητήματος για τη χώρα από τα εκλεγμένα με το ΠΑΣΟΚ μέλη της Εθνικής Αντιπροσωπίας, φέρνουν το κόμμα και τον ίδιο σε ιδιαιτέρως δύσκολη θέση. Σε βαθμό που αναρωτιέται κάθε ψύχραιμος πολιτικός παρατηρητής αν μετά από όλα αυτά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μπορεί να διατηρήσει τη θέση του ύστερα κι από την κρίσιμη ψηφοφορία της επόμενης Τετάρτης.
Αυτό μοιάζει ακόμα πιο δύσκολο μετά τη μεταβίβαση της δικογραφίας από τον αρμόδιο εισαγγελέα στη Βουλή, με ελεγχόμενο εκτός από τον πρώην υπουργό και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ κ. Παπακωνσταντίνου και τον ίδιο τον κ. Βενιζέλο. Ασφαλώς, δε θα είναι εύκολο σε μια ήδη αυτοδιοικούμενη – αυτόδιαχειριζόμενη Κ.Ο. του συγκυβερνώντος ΠΑΣΟΚ, που έχει χάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό από πολιτική άποψη την εμπιστοσύνη της στον επικεφαλής της, να εξακολουθήσει να τον αποδέχεται στον ηγετικό του ρόλο κατά τη διάρκεια της περιόδου που θα πρέπει να δίνει εξηγήσεις και να υπερασπίζεται τις τουλάχιστον πολιτικά ελεγχόμενες επιλογές του στην υπόθεση απόκρυψης της λίστας Λαγκάρντ.
Οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν πιο γρήγορα από ποτέ στην σπαρασσόμενη Ελλάδα των μνημονίων. Το σύγχρονο ΠΑΣΟΚ αν δεν αποφασίσει άμεσα και από τη βάση του τη συμμετοχή του στις διεργασίες σφυρηλάτησης μιας εκ θεμελίων δημιουργούμενης-αναγεννούμενης ευρύτερης κεντροαριστερής συλλογικής πολιτικής έκφρασης, θα έχει αποτύχει ακόμα και σε αυτή την ύστατη ελάχιστη συμβολή – υποχρέωσή του προς τον δημοκρατικό και προοδευτικό κόσμο της χώρας.