Το τσαπαρί είναι μια πολύ παλιά μέθοδος ψαρέματος από τη βάρκα (σκάφος) και χρησιμοποιείται αρκετά από τους ερασιτέχνες ψαράδες. Είναι μια τεχνική που αφορά το ψάρεμα των αφρόψαρων. Θα την παρομοιάζαμε με μια συρτή από 6 μέχρι και 25 αγκίστρια.
Τα εργαλεία για την κατασκευή του πρέπει να είναι λεπτά και καλής ποιότητας. Πιο κάτω θα δούμε αναλυτικά πώς φτιάχνουμε μια αρματωσιά τσαπαριού, η οποία βέβαια δεν έχει και πολύ μεγάλη απόκλιση από αυτές του εμπορίου.
Τα εργαλεία που θα χρειαστούμε είναι 3 με 4 μέτρα πετονιά (μάνα), η οποία θα πρέπει να έχει διάμετρο από 0,30 έως 0,35 χιλιοστά. Όπως ανέφερα και πιο πάνω, οι πετονιές να είναι καλής ποιότητας, με χαμηλό δείκτη μνήμης, ώστε κατά το ανεβοκατέβασμα της αρματωσιάς να μην βερινιάζει εύκολα. Οπωσδήποτε, όμως, θα πρέπει να έχουμε πάντοτε στο σκάφος μας δύο ή περισσότερες αρματωσιές, πάντα έτοιμες για δράση.
Στη μια άκρη της μάνας φτιάχνουμε μια απλή θηλιά στην οποία θα περάσει το μολύβι τύπου καμπάνας. Το βάρος του εξαρτάται από το βάθος και από τα ρεύματα της περιοχής. Στην άλλη άκρη θα δέσουμε ένα στριφτάρι που θα συνδέσει την πετονιά. Αυτή μπορεί να είναι είτε πετονιά διαμέτρου 0,40 χιλ., είτε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε νήμα ίδιας αντοχής.
Τα παράμαλλα θα έχουν ίδιο μήκος περίπου 15-27εκ., ενώ η διάμετρος να είναι 0,25-0,27 χιλ. Στο κάθε παράμαλλο θα κάνουμε έναν απλό κόμπο στη μια άκρη. Στην άλλη θα δέσουμε το αγκίστρι.
Tα αγκίστρια θα πρέπει να είναι μεγαλούτσικα, ώστε το φτερό, που θα πούμε πιο κάτω, να μην το καλύπτει κατά το ανεβοκατέβασμα. Συνήθως βάζουμε τα παραγαδίσια ή και λίγο πιο λεπτά.
Ο κόμπος που κάνουμε για το δέσιμο του παράμαλλου με το αγκίστρι δεν θα είναι ο κοινός ψαρόκομπος.
Απλώς θα χρησιμοποιήσουμε πολύ λεπτό νήμα ή και ελαστικό νήμα. Θα φέρουμε την άκρη τού παράμαλλου δίπλα στο στέλεχος και ακολούθως περνάμε το νήμα στεφανωτά γύρω από το παράμαλλο και στέλεχος 4 έως 5 θηλιές. Εννοείται ότι κάθε θηλιά θα σφίγγεται μόλις αυτή θα γίνεται. Αυτός ο κόμπος είναι αρκετός για να κρατήσει το αγκίστρι στο παράμαλλο. Με τον ίδιο τρόπο και χωρίς να κόψουμε το νήμα, στερεώνουμε και την άκρη του φτερού.
Η φυσική καμπύλη που έχει το φτερό θα πρέπει να πηγαίνει σύμφωνα με την καμπύλη του αγκιστριού και να μισοσκεπάζει τη μύτη του. Το καλύτερο φτερό είναι αυτό της αγριόχηνας, αλλά μπορεί να είναι και φτερό γλάρου.
Τα παράμαλλα δένονται στην αρματωσιά ανά 27 εκ. απόσταση. Η ένωσή τους με τη μάνα είναι απλή και σίγουρη. Από το μολύβι μετράμε την απόσταση και ακολούθως κάνουμε έναν απλό κόμπο από όπου θα περάσουμε τον κόμπο του παράμαλλου.
Τέλος, σφίγγουμε τον κόμπο της μάνας και έτσι επιτυγχάνουμε έναν αξιόλογο τρόπο δεσίματος. Εάν θέλουμε ο κόμπος μας να είναι πιο ασφαλής, τότε μετά το δέσιμο περνάμε το παράμαλλό μας τσακιστή και από τις δύο πλευρές της μάνας. Περίπου ο κόμπος αυτός είναι παρόμοιος με το δέσιμο του παραγαδιού που ίσως ακόμη χρησιμοποιούν οι ερασιτέχνες ψαράδες.
Με το τσαπαρί μπορούμε να ψαρέψουμε είτε αρόδου είτε εν κινήσει. Στο ανεβοκατέβασμα ελκύονται τα ψάρια με το κούνημα του φτερού και έτσι τυφλά αγκιστρώνονται και εύκολα βγάζουμε αρκετά.
Με την τεχνική αυτή ψαρεύονται τα αφρόψαρα όπως κοκκάλια, σαβρίδια, γόπες κ.ά. Οι πρώτες πρωινές ώρες είναι οι κατάλληλες για το ψάρεμα με το τσαπαρί.
Βεβαίως στο εμπόριο θα βρείτε ποικιλίες από αρματωσιές τσαπαριού, διαφόρων μεγεθών, για όλα τα γούστα.