Ο Βαγγέλης Βενιζέλος εξακολουθεί να επενδύει υπερβολικά πολλές ελπίδες ανάκαμψης του κόμματός όπως και της επιτυχίας της κυβέρνησης τρικομματικού συνασπισμού σε ρηχές στρατηγικές επιλογές. Από την πρώτη στιγμή, μετά την ψηφοφορία της 17ης Ιουνίου, που προδιαγράφηκε το νέο πολιτικό σκηνικό, χτίζει σε μια λογική εγκλωβισμού του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ στην απόρριψη από την ηγεσία του αντιπολιτευόμενου κόμματος της δικής του εμπνεύσεως πρότασης για τη σύσταση εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης του μνημονίου.
Ακόμα και τις τελευταίες ημέρες, κι ενώ το σκηνικό έχει ξεκαθαρίσει και οι αντίστοιχες απαντήσεις έχουν από κάθε ενδιαφερόμενη πλευρά δοθεί, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, από την προχθεσινή συνάντησή του με τον Φώτη Κουβέλη μέχρι και τη σημερινή συζήτηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματός του, εμμένει στην ανάγκη συγκρότησης μιας εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης, με μονίμως ανοικτή πρόσκληση για τη συμμετοχή και των κομμάτων της αντιπολίτευσης, κι ιδίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του επικεφαλής της Αλέξη Τσίπρα.
Τα 4 επίπεδα
Αναλυτικότερα, η συγκρότηση μιας τέτοιας ομάδας, σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο, θα πρέπει να γίνει σε τέσσερα επίπεδα:
Το πρώτο, είναι το επίπεδο πολιτικής διεύθυνσης της ομάδας, το οποίο απαρτίζουν ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των κομμάτων.
Το δεύτερο επίπεδο, είναι αυτό του υπουργικού συμβουλίου.
Το τρίτο εκείνο των θεσμικών εκπροσώπων της χώρας, όπως ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, που συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), και οι μόνιμοι εκπρόσωποι της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Τέλος, το τέταρτο επίπεδο αφορά στους ανθρώπους που έχουν σχετική εμπειρία και γνώση γύρω από την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, δήλωσε ο κ. Βενιζέλος, αναφέροντας χαρακτηριστικά τους κ.κ. Ζανιά και Χριστοδούλου.
Το άτοπο
Αν κανείς, όμως, εξετάσει προσεκτικά την πρόταση Βενιζέλου, δε φαίνεται να προκύπτει κάτι ιδιοφυές ή έστω απλώς χρήσιμο από αυτήν. Σε ό,τι αφορά το πρώτο επίπεδο, η συνεργασία των τριών επικεφαλής της κυβέρνησης συνασπισμού είναι δεδομένη και εκ των ων ουκ άνευ συνισταμένη σε μια τέτοιου είδους κυβέρνηση, προκειμένου να εκφράζεται διεθνώς η χώρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει έχουν λόγο ή χρειάζεται να συμμετέχουν σε αυτές τις συνεργασίες επικεφαλής κομμάτων με εντελώς διαφορετική προγραμματική πλατφόρμα, είτε εμφορούμενα από προοδευτική είτε από εντελώς συντηρητική-αντιδραστική αντίληψη για την πορεία της διαπραγμάτευσης και γενικότερα της χώρας .
Για το δεύτερο επίπεδο του υπουργικού συμβουλίου, πάλι πρέπει να θεωρείται η συμμετοχή των μελών του – στο βαθμό του εφικτού και του λειτουργικού – αυτονόητη, έστω κι αν στις προηγούμενες κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου υπήρξε μια ιδιότυπη σχέση οικονομικών επιτελείων και μελών του υπουργικού συμβουλίου, με ευθύνη πάντως και των δύο πλευρών. Χωρίς συζήτηση, δε, και το ίδιο αυτονόητη είναι και η συνεργασία των επικεφαλής των κομμάτων και των διοικητή της ΤτΕ και εκπροσώπων της χώρας σε Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ., όπως και η συνεργασία, τουλάχιστον για ένα διάστημα, όσων αναλαμβάνουν τις ευθύνες για τα οικονομικά της χώρας με μέλη του προηγούμενου οικονομικού επιτελείου.
«Προπέτασμα καπνού» σε ενδεχόμενη αποτυχία
Είναι προφανές ότι η πρόταση Βενιζέλου για την εθνική διαπραγματευτική ομάδα δεν αποτελεί πρόταση πολιτικής ουσίας, καθώς αναφέρεται σε μια ομαδοποίηση περίπου αυτονόητων και συνεχών συνεργασιών στις οποίες για τους δικούς του λόγους θέλει να εμπλέξει και τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Αντίθετα, φαίνεται να πρόκειται για εκ προοιμίου «προπέτασμα καπνού» σε ενδεχόμενη αποτυχία της διαπραγματευτικής ομάδας, η οποία ούτως ή άλλως εντέλλεται να υλοποιήσει τη διαπραγμάτευση με βάση τη συγκεκριμένη συνεργατική εντολή διακυβέρνησης που δόθηκε στα τρία κόμματα που τα προεκλογικά τους προγράμματα και… προτάγματα συνέκλιναν φανερά και, τέλος πάντων, πολύ περισσότερο από τις προγραμματικές προτεραιότητες που έθεταν καθένας από τους άλλους κομματικούς-εκλογικούς σχηματισμούς στις τελευταίες εκλογές.
Διακριτοί ρόλοι προς όφελος της χώρας
Το Σύνταγμα παραμένει το πιο σοφό εργαλείο και είναι ακόμα πιο χρήσιμο στα δύσκολα. Η κυβέρνηση κυβερνά και η αξιωματική αντιπολίτευση και κάθε αντιπολιτευόμενο κόμμα, αντιπολιτεύονται. Κρίνονται από τους πολίτες και από την ιστορία για το κατά πόσο ενεργούν προς όφελος της χώρας, όπως επίσης ορίζεται από τις συνταγματικές επιταγές…